หลักการของจอแสดงผล TFT LCD

จอแสดงผลคริสตัลเหลวหมายถึงจอแสดงผลจำนวนมากที่สร้างด้วยคริสตัลเหลว ซึ่งส่วนใหญ่ใช้ในแล็ปท็อปหรือจอคอมพิวเตอร์เดสก์ท็อป สิ่งนี้เรียกว่าจอแสดงผลคริสตัลเหลวทรานซิสเตอร์ฟิล์มบางหรือทีเอฟแอลซีดี- จอแสดงผลประเภทนี้มีองค์ประกอบหลักสองส่วนตามชื่อภาษาอังกฤษ: ทรานซิสเตอร์แบบฟิล์มบางและผลึกเหลว

ทีเอฟแอลซีดี เรียกว่าจอแสดงผลคริสตัลเหลวทรานซิสเตอร์ฟิล์มบางในภาษาจีน จำเป็นต้องมีการควบคุมแรงดันไฟฟ้าเพื่อสร้างระดับสีเทาบนจอแสดงผลคริสตัลเหลว จอแสดงผลที่ใช้ทรานซิสเตอร์ฟิล์มบางเพื่อสร้างแรงดันไฟฟ้าและควบคุมทิศทางของผลึกเหลวเรียกว่าทีเอฟแอลซีดี- จากมุมมองของโครงสร้างแบบตัดขวาง ผลึกเหลวคั่นระหว่างกระจกสองชั้น ซึ่งก่อตัวเป็นตัวเก็บประจุแบบแผ่นขนานที่เรียกว่า CLC (ตัวเก็บประจุของผลึกเหลว) ขนาดของมันคือประมาณ 0.1 pF แต่ในการใช้งานจริง ตัวเก็บประจุนี้ไม่สามารถเก็บแรงดันไฟฟ้าได้จนกว่าจะอัปเดตข้อมูลหน้าจอครั้งต่อไป กล่าวอีกนัยหนึ่ง เมื่อ TFT ชาร์จตัวเก็บประจุนี้ จะไม่สามารถรักษาแรงดันไฟฟ้าได้จนกว่า TFT จะชาร์จจุดนี้ในครั้งถัดไป ซึ่งใช้เวลาประมาณ 16 มิลลิวินาที โดยมีอัตราการรีเฟรชหน้าจอทั่วไปที่ 60Hz ดังนั้นหากแรงดันไฟฟ้าเปลี่ยนแปลง ระดับสีเทาที่แสดงจะไม่ถูกต้อง ดังนั้นในการออกแบบแผง จึงเพิ่มตัวเก็บประจุ CS (ประมาณ 0.5pF) เพื่อให้แน่ใจว่าสามารถรักษาแรงดันไฟฟ้าที่ชาร์จไว้ได้จนกว่าจะรีเฟรชหน้าจอถัดไป อย่างไรก็ตาม ในทางเทคนิคแล้ว TFT บนกระจกนั้นเป็นเพียงสวิตช์ที่ใช้ทรานซิสเตอร์ หน้าที่หลักคือตรวจสอบว่าควรชาร์จแรงดันไฟฟ้าบนไดรเวอร์แหล่งที่มาของ LCD ถึงจุดนี้หรือไม่ ระดับแรงดันไฟฟ้าและระดับสีเทาที่แสดงทั้งหมดถูกกำหนดโดยไดรเวอร์แหล่งสัญญาณ LCD ภายนอก